Каліль Гібран

...Ёсьць тыя, хто
амаль нічога ня мае, але ўсё аддае.
Яны вераць у жыцьцё
і ў ягоную шчодрасьць,
таму іхны куфэрак ніколі не пусьцее.
Ёсьць тыя, хто
аддае з радасьцю,
і гэтая радасьць–
іхняя ўзнагарода.
Ёсьць тыя, хто
аддае з болем,
і гэты боль – іхны хрост.
І ёсьць тыя, хто
аддае і ня ведае
болю. Аддаючы,
яны не шукаюць радасьці
і не клапоцяцца аб сваёй дабрадзейнасьці.
Яны аддаюць, як вунь у той даліне
мірт выдыхае ў паветра
свой водар.
Праз такіх, як яны,
прамаўляе Бог,
І скрозь іхныя вочы
Ён усьміхаецца Зямлі... (пераклад з расейскай мовы)