Ва ўсе часы ў гісторыі Касьцёла не было недахопу ў людзях Духу, марыўшых аб першай іерусалімскай супольнасьці. Пустэльнікі, манахі, сьвецкія, яны ўспаміналі, што жыцьцёвая моц хрысьціянства не вымяраецца ні колькасьцю малітваў, ні ўрачыстасьцю богаслужэньняў, ні лічбаю пакліканьняў, але жыцьцём у паслухмянасьці Эвангельлю, у братэрскай любові. Часам голас гэтых сьведкаў выклікаў сапраўдныя перамены, ўзьлёты эвангельскага жыцьця. Сьвяты Францішак. Ён не хацеў ствараць іншы Касьцёл, ён ведаў, у чым неабходнасьць абнаўленьня. Але якая адзінота і які смутак…. Ажно да адлюстраваньня на ягоным целе: “Любоў не любімая”. Вучань не вышэй за настаўніка. (Ж.-Р.Бушэ, ОР)
***
Во все времена в истории Церкви не было недостатка в людях Духа, мечтавших о первой иерусалимской общине. Отшельники, монахи, миряне, они вспоминали, что жизненная сила христианства не измеряется ни количеством молитв, ни торжественностью богослужений, ни числом призваний, но жизнью в послушании Евангелию, в братской любви. Иногда голос этих свидетелей вызывал подлинные перемены, взлёты евангельской жизни. Святой Франциск. Он не хотел создавать другую церковь, он знал, в чём необходимость обновления. Но какое одиночество и какая скорбь… До запечатленности на его теле: «Любовь не любима». Ученик не выше учителя. (Ж.-Р.Буше, ОР)
Комментариев нет:
Отправить комментарий