Неадназначнасьць…

Цёця распавяла, што пад час вайны мой тата нібыта пазнаёміўся зь нямецкім жаўнерам, які выратаваў ягонае жыцьцё ў небясьпечнай сытуацыі, зьвязанай з захоўваньнем зброі, і зрабіўся для таты ледзьве ні старэйшым братам. А калі жаўнеру далі водпуск – яны разам паехалі ў Нямеччыну. Жаўнер пазнаёміў тату са сваёй маці – і тая прыняла яго як свайго сына. Пасьля заканчэньня водпуску жаўнер вярнуўся ў Менск, а тата яшчэ некаторы час пабыў у Нямеччыне, а потым паехаў працаваць у Нарвэгію. Там жа апынуліся і некаторыя ягоныя сваякі. А той жаўнер і ягоная маці вельмі хацелі, каб тата (сын афіцэра савецкай арміі, які ў той час ваяваў зь немцамі на фронце) пасьля заканчэньня кантракту вярнуўся “дадому” – г.зн. – у Нямеччыну, і застаўся зь імі назаўсёды…