Пастой!

Ты прыходзіш з Паўночнай Краіны,
А з Табой – мірыяды сьняжынак.
Ты зьяўляесься так нечакана,
А з Табою – дажджы і туманы.

Ты бяжыш па азёрных хвалях,
Ветрык гімны Табе сьпявае.
Ты зьбіраеш у кошык расінкі,
Размаўляючы з кожнай травінкай.

Ты ля рэчкі кагосьці шукаеш
І у лесе кагосьці гукаеш…
А учора на вуліцы тлумнай
Я убачыла позірк Твой сумны.

О, чароўная, пекная Панна,
На каго ж Ты чакала ля храма?
А каго Ты у лесе гукала?
І ля рэчкі каго Ты шукала?

Для каго Ты зьбірала сьняжынкі?
А расінкі, туман і дажджынкі?
Да каго Ты па хвалях ляцела?
Зь кім сустрэцца так моцна хацела?

І прамовіла Панна: “ Пастой!
Я хацела сустрэцца з табой!.."

…Горад мірна драмаў пад дажджоў калыханку
І пад нашыя з Паннай размовы да ранку… :)
***
"...і хто прымусіць цябе ісьці зь ім мілю, ідзі зь ім дзьве..."
Вось я ўчора і пайшла… І якраз на "другой мілі" сустрэла Чалавека, які падарыў мне кнігу сьв.Людовіка-Марыі Грыньёна дэ Манфора “Трактат аб сапраўдным шанаваньні Найсьвяцейшай Панны Марыі”, а потым сказаў мне: “Зараз я табе нешта паведамлю, а ты ўяві сабе, што гэта да цябе Архангел Гаўрыіл прамаўляе.” Спачатку мне было сьмешна, але неўзабаве я зразумела, што чалавек знаходзіцца пад уплывам сапраўднага Натхненьня, і што сустрэліся мы не выпадкова, і “другая міля” не дарэмна была пройдзена… Дзіўныя шляхі Твае, Пане… :)