Заўтра - Kaziukas :)

На фотаздымку - віленскі гліняны званочак-Казюкас са сьвята 1993 году.

Спадар suziralnik напісаў вось тут :

"1993 год... Не запоўніўся ніякай падзеяй, аднак тым асаблівым уражаньем, што нібы вясна была працягам у некалькі гадоў. Цікавы быў час, векапомны. Заўжды з асаблівым пачуцьцем пераглядаю адраджэнскія [у шырокім сэнсе] артыфакты з таго часу. Бо яны ёсьць матэрыяльнымі здабыткамі, сьведкамі натхненьня, веры і надзеі: ды гэтак маюць якасьць свайго роду духоўных рэліквіяў. Для тых, каго закранула :)"

А я напісала, што для мяне вясна пачалася ў 1988 годзе. А цяпер вось успомніла, што тая, ў 1993-м, была сапраўды незвычайнаю...

4 сакавіка... 1993 год... Вільня... Сонца... Сьвята... Музыка... Весялосьць... Сьвяты Казімір і... мы: я, Лена, Валера, Вітаўт... І ўсё-ўсё яшчэ нібыта наперадзе...
***
У майго Казюкаса зламалася гліняная ручка. Напэўна, ад старасьці...
***
А нас тады сапраўды "закранула"... Вельмі моцна... :)