Учора вось тут мы крыху абмяркоўвалі асобу Паўла Севярынца і ягоную “Нацыянальную ідэю”. А сёньня, каб тое-сёе ўзгадаць, залезла я ў папку зь ягонымі лістамі… Ой… Ну хоць ты садзіся ды кнігу пішы аб гэтым цудоўным ліставаньні… :)
Дык вось, спадар sjava_87 учора напісаў, што яму не падабаецца “засільле веры” ў “Нацыянальнай ідэі”. І што твор напісаны “вельмі патасна”. Калісьці Паўла крытыкаваў за гэта і брат-дамініканец Пётра Рудкоўскі. Я спытала тады, як Павал ставіцца да такой крытыкі. І вось што ён адказаў: “Заўвага Рудкоўскага спрэчная... Адносна ўсё. У нашым беларускім жыцьці хрысьціянства і Хрыста яўна не стае! Вось і выснова: трэба больш. Можа ў зваротах Папы Рымскага ці Мітрапаліта Філарэта замнога “рэлігійнасьці”? У прозе Сянкевіча?.. У паэзіі Мільтана - ?.. “Хто Мяне пасароміцца на зямлі – кажа Сын Божы – таго і Бог пасароміцца на Нябёсах.”
***
А з 8 сакавіка нехарашо тады атрымалася… Я ўжо даўна не сьвяткую гэты дзень (але ад падарункаў ніколі не адмаўляюся, і за ўсе віншаваньні вельмі-вельмі ўсім дзякую:). Дык вось, якраз перад гэтай датаю мне трэба было даслаць Паўлу ліст. А на пошце ўсе капэрты, як назло, аказаліся ўпрыгожанымі “сьвяточнай” атрыбутыкай. Ну, думаю, мо’ не заўважыць чалавек… А чалавек усё ж такі заўважыў і напісаў: “Спачатку не зьбіраўся Вас віншаваць з 8 сакавіка, але як што на Вашай капэрце дзіцё Клары Цэткін (Ці Розы Люксэмбург ?) рэклямуецца, вырашыў, што Вы – такі сьвяткуеце. То віншую Вас… “
Вось так… Ніякіх 8-х сакавікоў!!! (А толькі 25-я ;) Бо партыйны бос не ўхваляе. Дый ксёндз таксама… Пайду лепей палегіянэру… Бо хто, калі не я?.. :)
Комментариев нет:
Отправить комментарий