Вершы Ірыны Бурак

***
Нястомна шукаць Цябе, Божа,
як ранкам адшукваюць вочы іскрынкі расы,
і знаходзіць ва ўсім,
што мяне акружае.
І ў позірку сьветлым,
напоўненым ласкай,
і ў лаянцы грубай
зьнямоглага ўшчэнт чалавека...
І піць з тых расінак Любоў Тваю, Пане,
і ў век не спатоліць той смагі...

***
Дзе я? Недзе на краі сусьвету,
на мяжы трывожнай дня і ночы,
там, дзе неба сходзіцца зь зямлёю
і ў балючы згустак зьліты цьвердзь зямная і вада.
Але Бог не пакідае, не - Ён побач,
проста Ён накрыў мяне сваёй далоньню...

***
Гэтай ноччу разьдзеліся клёны,
I з каштанаў зьляцелі лісты...
Ды ня шлюць яны небу праклёнаў -
Навучыся пакорнасьці й ты!