пятница, 11 сентября 2009 г.

Гразь і чыстасьць

«І чаму гэта чалавек не хоча быць чыстым? Дык жа завэдзгаецца, завэдзгаецца ў гразь… Каб яшчэ трохі, дык, здаецца, і зарохкаў бы». (Сястра эўхарыстка Ядвіга Віршута).


Напэўна, яшчэ на пачатку 20-га стагодзьдзя Д’ябал хаваў сваё сапраўднае аблічча пад маскаю Анёла Сьвятла. Зло падавалася вытанчаным і прыгожым – такім, як у рамане Оскара Ўайлда “Партрэт Дарыяна Грэя”. У 21-м маска была канчаткова скінутая. Людзі больш упадабалі брыдоту, чым прыгажосьць. Сьвіньні, "па мнагачысьленным трэбаваньням трудяшчыхся", займела рогі, а мужыкі* – панства… Як ні дзіўна, але сапраўднае агіднае аблічча Д’ябла прывабіла людзей нашмат больш, чым ягоная прыгожая маска…


Застаецца толькі спадзявацца, што гразь бывае лекавай. Але, напэўна, шчасьлівейшы той, каму Пан Бог не дазваляе ўлезьці ані ў якую...


*(Пад мужыкамі маюцца на ўвазе некультурныя і нахабныя людзі)

Комментариев нет:

Отправить комментарий