"Сумна". Верш Сяргея Законьнікава

Не вылятаюць птушкі з-пад стрэх,
Дробненькі дожджык маркотна цярусіць...
Нібы спыніўся гісторыі бег
На Беларусі.

Грукае ў дзверы двухтысячны год,
Ды не пачуе ён голас свабоды.
"Хлеба, відовішчаў!" -
прагне народ,
Як і заўсёды.

Сонца не скоціць з сэрца лядзень.
Рабства і пыха...
Галодна й тлумна...
Я не злую на няшчасных людзей.
Мне проста сумна.