Разам з братам Генам... Легіянэрскія гісторыі

Разам з братам Генам мы заходзім у мужчынскую бальнічную палату і кажам:
- Добры дзень. Мы – католікі з Чырвонага касьцёла. Хочам пагаварыць з Вамі пра Бога, калі Вы ня супраць.
Адзін з мужчынаў у адказ:
- Гы-гы… Люди! Смерть пришла!
Мы:
- ??
Мужчына:
- Я так понимаю, вы пришли намекнуть, что наш конец уже близок?.. :)
***
Мы размаўляем з 33-гадовым мужчынам. Ён задае шмат пытаньняў. Асабліва – пра кляштары (прычым, пра жаночыя) і манаскае жыцьцё. Напрыканцы размовы мужчына пытаецца:
- А вы мне тэлефончык бліжэйшага жаночага кляштару можаце пакінуць?
Мы:
- А навошта?
Мужчына:
- Справа ў тым, што ў маім узросьце варта ўжо задумацца аб жаніцьбе. А я мяркую, што самыя лепшыя жонкі – гэта манашкі. А пазнаёміцца зь імі можна толькі ў кляштары… :)
***
Малады праваслаўны мужчына (не практыкуючы, а да таго ж яшчэ і расеец) папрасіў нас, каб мы запісалі яго на заняткі па рэлігіі. Катэхэтка распавяла яму пра асноўныя хрысьціянскія малітвы і патлумачыла, што напрыканцы іх трэба казаць: “Амэн”.
Мужчына:
- Скажите пожалуйста, а вот если я буду молиться не по-белорусски, а по-русски, то мне, наверное, лучше говорить не «Амэн», а «Омэн»… :0
***
Адна зь сёстраў на легіянэрскім спатканьні:
- А теперь давайте решим, когда нам лучше встретиться с этим чуваком… :)