Лета з Богам

У нашую краіну ізноў завітала лета. Учора днём у Менску была навальніца, а к вечару ўсталявалася цудоўнае сонечнае надвор'е. А мы стаялі каля сьвятога Язэпа і маліліся да Духа Сьвятога. Нас было сямёра чалавек. І вось гадзіньнік на Ратушы прабіў сем разоў. І зазванілі царкоўныя званы. Падзьмуў цёплы ветрык, і Дух Сьвяты наведаў тых, хто Яго заклікаў, у сямі дарах: у дары мудрасьці, ў дары розуму, ў дары рады, ў дары мужнасьці, ў дары ўмеласьці, ў дары пабожнасьці, ў дары боязі Божай...

А каля Пертапаўлаўскай царквы жанчына-пратэстантка моцным, добра пастаўленым голасам гучна сьпявала:

-Чакаем Цябе, наш Ісус, і молім, прыйдзі Ты да нас.
Мы любім сваю Беларусь і хочам, каб Ты яе спас...

Сьпеў было чуваць па ўсёй Нямізе. Словы песьні перамешваліся з крыкам чаек і ляцелі прама ў блакітнае неба, бо на зямлі людзі ня надта жадалі іх чуць. А некаторыя зь іх казалі, што жанчына гэтая ненармальная... Напэўна, калі б яна лаялася матам, то ейныя паводзіны ні ў кога ня выклікалі бы зьдзіўленьня. Але ж яна праслаўляла Бога і заклікала людзей, каб яны пакаяліся і навярнуліся. А людзям было не да гэтага: яны сьпяшаліся дадому, ў краму, на вечарынку... Яны ляцелі, нібы сухое восеньскае лісьце пад ветрам, і нішто не магло іх спыніць...

- Вы вельмі мужны чалавек, - сказала я, падыйшоўшы да жанчыны. -Мала хто наважыцца стаць вось так, як вы, ў цэнтры гораду ды сьпяваць гімны Богу.
- Ды справа тут ня ў мужнасьці, - адказала яна. - Я ня ўмею ні прапаведаваць, ні аздараўляць, ні навучаць. Затое ўмею добра сьпяваць, бо калісьці была прафэсыйнаю артысткаю і выступала на сцэне. Спадзяюся, што мае сьпевы хоць кагосьці прымусяць задумацца над сваім жыцьцём і хоць камусьці дапамогуць прыйсьці да Бога.

- Як добра з Табою, Ісус, як хораша там, дзе Ты ёсьць,-данесьліся да мяне разам з ветрам словы песьні, калі я ўжо садзілася ў аўтобус.

-Так, вельмі добра,- ціхенька сказала я сама сабе. І вось гэтае "добра" мы, веруючыя хрысьціяне абавязкова павінны несьці іншым людзям. І ня трэба нам нікога і нічога баяцца :)