***

Я прыйду да Вас у вобразе Плачкі, і буду плакаць па тых дзецях, якіх Вы калісьці пакінулі. Памятаеце, тады, на вечарыне ў пана А. Вы пачалі зьбірацца дадому раней за ўсіх, а пан К. спытаў у Вас:

- Пане Л., куды ж Вы так рана зьбіраецеся? Пабудзьце ‘шчэ з намі. У Вас жа дзеці ў хаце ня плачуць…

Пачуўшы пра дзяцей, Вы раптам спахмурнелі і ціха прамовілі:

- Адкуль Вы ведаеце, пан К.? Магчыма, дзесьці й плачуць…

Але ж Вы пайшлі не да іх…