Затое трэцяя частка падарожжа атрымалася вельмі сумнай. Калі я вярталася ў Менск, у вакно электрычкі нехта кінуў камень (ня ў тое, ля якога я сядзела, але побач). Хлопцу, які ля яго драмаў, дзякуй Богу, нічога не пашкодзіла. А ў вагоне былі міліцыянты. Яны адразу ж патэлефанавалі ў Аляхновічы (бо камень шпурнулі менавіта ў тых мясьцінах) і склалі пратакол, а таксама запісалі паказаньні і адрасы сьведкаў. Міліцыянты сказалі, што на чыгунцы такое часта здараецца, і бывае, што людзям нават разьбівае галаву ды твар...А хлопец гэты перасеў на іншае месца і там заснуй ды праехаў свой прыпынак. А тут якраз зьявіліся кантралёры. Дык яго яшчэ і аштрафавалі за гэта. А аб тым, каб кампэнсаваць яму маральны ўрон, ніхто і не падумаў... Праўда кантралёрка, калі яго штрафавала, дык вельмі выбачалася... А ён сказаў, што больш увогуле на цягніках езьдзіць ня будзе - з-за атрыманага стрэсу. Вось такое яно жыцьцё "ў палосачку"...
Як завжди гарно написано,
ОтветитьУдалитьнайкращі вітання з святом Успіня Пресвятої Богородиці