Ледзьве не забылася пра самае галоўнае напісаць. Там жа яшчэ кірмаш быў, і я набыла сабе зялёна-блакітны паветраны шарык на доўгай вяровачцы. Ну, такі, які сам у неба ляціць, калі яго з рук выпусьціш. Павадзіла я гэтага шарыка за сабой, пашпацыравала зь ім туды-сюды. І столькі шчасьця ён мне прынёс... Потым я ўручыла яго маленькай дзяўчынцы. А дзяўчынка выпусьціла шарыка на волю. Ну а шарык усьміхнуўся нам прыблізна вось так :), памахаў доўгай чырвонай вяровачкай, і зьнік у блакітных нябёсах... :) А з намі засталася сьветлая радасьць і незабыўныя ўражаньні ад сьвята... :)
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий