суббота, 11 июля 2009 г.

Сьвяты Франьцішак і мы


Сьвяты Франьцішак быў вельмі падобны на Пана Езуса. І людзі, якія чулі ягоныя пропаведзі і бачылі ўчыненыя ім цуды, думалі, што на Зямлю ізноў прыйшоў Ісус Хрыстос. А ўсе стварэньні слухаліся яго, нібыта свайго Творцу.

Натхнёны Сьвятым Духам, ён размаўляў з птушкамі. Ён казаў ім, што Пан Бог зрабіў для іх шмат дабра, і што ім трэба хваліць за гэта Пана. А птушкі ўважліва слухалі яго і славілі Творцу сваімі цудоўнымі сьпевамі.

Ён прапаведаваў марскім рыбам, і тыя падплывалі бліжэй да берага, каб паслухаць ягоную казань.

Аднойчы, стоячы ў чоўне, сьв.Франьцішак прапаведаваў людзям, якіх сабралася на беразе вельмі шмат. Човен сам адплыў ад берага на патрэбную адлегласьць і там спыніўся. А калі Франьцішак скончыў прамаўляць, човен самастойна вярнуўся назад. Бо і мора ўважала сьв.Франьцішка за свайго найлепшага сябра, і імкнулася ва ўсім спрыяць яму.

Ён сумеў унушыць Любоў злоснаму, драпежнаму воўку, ад адной толькі згадкі аб якім дрыжэлі жыхары некалькіх гарадоў, бо воўк не шкадаваў ні іхнюю жывёлу, ні іх саміх, ні іхніх дзяцей. І тому, хто трапляўся ваўку на вочы, ўжо не было выратаваньня. Але пасьля размовы са сьв. Франьцішкам воўк цалкам перамяніўся. Бо насамрэч ён быў вельмі добрым, і лагодным, а злым яго зрабіла людзкая нянавісьць ды боязьнь. І неўзабаве абсалютна ручны ды рахманы воўк стаў хадзіць да гараджанаў у госьці. А тыя з радасьцю яго прымалі і частавалі найлепшымі стравамі. Ну а воўк, каб адзьдзячыць ім за сардэчнасьць і гасьціннасьць, няньчыў іхніх маленькіх дзетак, і нават вазіў іх у сябе на сьпіне :)

Сьв.Франьцішак быў сапраўдным Рыцарам. А ягонай Дамай была Спадарыня Беднасьць. Аднойчы ён вельмі дрэнна пачуваўся. Для аздараўленьня яму быў неабходны глыток віна. Але манахі жылі вельмі бедна, і акрамя вады ў іх на той момант нічога не было. Яны прынесьлі сьв. Франьцішку кубак з вадой, а ён дабраславіў яго крыжам, і вада ператварылася ў віно. Пакаштаваўшы яго, сьв.Франьцішак адразу выздаравеў.

Калі сьв.Франьцішак выправіўся ў Крыжовы паход, яго не хацелі браць на карабель, бо ён нічога пры сабе ня меў. Але Пан Бог накіраваў да яго чалавека, які прынёс сьв.Франьцішку кошык зь ежай. Неўзабаве на моры пачаўся шторм, і карабель некалькі тыдняў ня мог прыстаць да берага. Усе харчовыя запасы скончыліся, і тады дасталі кошык сьв.Франьцішка. І колькі б людзі зь яго ні елі, ежа зьяўлялася ў ім зноў і зноў. І так працягвалася ажно да завяршэньня іхняга падарожжа.

Аднойчы ўначы сьв. Франьцішак і яшчэ адзін брат-манах, разам зь якім ён вандраваў, зьбіліся з дарогі, заблудзіліся і апынуліся ў пякельнай цемры пасярод непраходных балотаў ды непралазных зарасьнікаў. Брат вельмі спалохаўся і пачаў прасіць сьв. Франьцішка, каб той маліўся да Пана Бога і прасіў аб выратаваньні. А сьв. Франьцішак сказаў: "Пан Бог Моцны і Ўсемагутны! Ён сапраўды можа разагнаць цемру!" Адразу ж зьявілася сьвятло, і браты знайшлі дарогу.

***
Той, хто ідзе за Сьвятлом Хрыста, зьяўляецца такім жа Сьвятлом, якім быў сьв. Франьцішак. Такога чалавека будуць слухаюцца ўсе Божыя стварэньні. А Пан Бог заўсёды выслухае ўсе ягоныя просьбы. І нават у самай найвялікшай беднасьці дасьць яму ўсё неабходнае для жыцьця. Такім можа стаць кожны хрысьціянін...

Комментариев нет:

Отправить комментарий