Менск. Курасоўшчына. Ручай

Нарэшце ўсталявалася цудоўнае прахалоднае надвор'е :)

Сьвяты Дух адключае мабільнікі :)

Размаўляем з мужчынам пра Бога. У яго звоніць мабільнік. Ён бярэ слухаўку і кажа таму, хто патэлефанаваў:
“Прабач, але я не магу зараз гаварыць, бо вельмі, вельмі заняты! Патэлефаную табе крыху пазьней.”
А затым адключае тэлефон…

І тэлевізары Ён таксама ўмее выключаць... :)

:)

Жанчына радасна сустракае легіянэраў і кажа ім:
О, як цудоўна, што вы нарэшце і да мяне завіталі, бо я ўжо даўна хачу даведацца, як мне па-правільнаму здаць усе свае грахі! :)

Гогаль і мовы :(

...Доўгае знаходжаньне за мяжой ўраўнаважыла ўкраінскі і расейскі складнікі сьветапогляду М.В. Гогаля, зрабіла арыгінальным і самабытным ягоны погляд на прыроду расейска-ўкраінскіх дачыненьняў, што знайшло адлюстраваньне ў вядомай спрэчцы з В. М. Бадзянскім аб адносінах да расейскай мовы і творчасьці Тараса Шаўчэнкі, перададзенай пісьменьнікам Рыгорам Данілеўскім: «Нам, Восіп Максімавіч, трэба пісаць па-расейску, трэба імкнуцца да падтрымкі і ўмацаваньня адной, валадарнай мовы для ўсіх родных нам плямёнаў. Дамінантай для рускіх, чэхаў, украінцаў і сэрбаў павінна быць адзіная сьвятыня - мова Пушкіна, якою зьяўляецца Эвангельле для ўсіх хрысьціянаў, каталікоў, лютэранаў і багемскіх братоў... Нам, маларосам і рускім, патрэбна адна паэзія, спакойная і моцная, нятленныя паэзія праўды, дабра і прыгажосьці. Рускі і маларос - гэта душы двайнят, якія папаўняюць адна другую, родныя і аднолькава моцныя. Аддаваць перавагу адной у шкоду іншай, немагчыма».
Крыніца:

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%BE%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D1%8C,_%D0%9D%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D0%B9_%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87
(пераклад мой :)
***
Але добра, што ён хоць беларусаў ня ўспомніў - бо, напэўна, не ўважаў нас за славян... :)

"І ня будзь малаверам..."

У хвіліны сумненьняў тыя, у чыіх далонях адбыўся цуд Пераісточаньня, атрымлівалі ад Бога знак таго, што Яго прысутнасьць у Эўхарыстыі ні ў якім разе не сімвалічная...

...У 1263г. Багемскі сьвятар, які накіроўваўся у Рым, служыў імшу ў касьцёле сьв.Крысьціны Умбрыйскага гораду Бальсэны. Ён усумніўся ў рэальнасьці ператварэньня хлеба і віна ў Цела і Кроў Хрыста. У той жа момант сьвятар убачыў, што з Гостыі цячэ кроў і залівае карпарал (тканіну, якая падкладваецца пад Гостыю). Калі аб гэтым даведаўся Папа Урбан IV, ён у спэцыяльнай Буле распарадзіўся ўвесьці ў Касьцёле сьвята Цела і Крыві Хрыста. Пачынаючы з 1264г. сьвята адзначаецца ў першы чацьвер пасьля Найсьвяцейшай Тройцы. Яно прысьвечана ўспаміну аб устанаўленьні Езусам Хрыстом таямніцы Эўхарыстыі (Прычасьця). “І, калі яны елі, Ісус, узяўшы хлеб і пабагаславіўшы, паламаў і даваў вучням ды сказаў: прымеце, ешце; гэта ёсьць цела Маё. І, узяўшы чару і аддаўшы хвалу, падаў ім і сказаў: піце зь яе ўсе, бо гэта ёсьць кроў Мая новага запавету, якая ліецца за многіх дзеля дараваньня грахоў.” (Эвангельле паводле Мацьвея, 26:26-28).

Пад час урачыстай працэсіі (у Менску яна адбылася сёньня, фотарэпартаж тут) вернікі дэманструюць сваю веру ў прысутнасьць Хрыста ў Сьвятых Дарах і любоў да нашага Збаўцы. Пад музыку званоў у атачэньні людзей са сьвечкамі і харугвамі ў рукох, сьвятар нясе пад балдахінам Манстранцыю з Хрыстом. Дзяўчынкі ў белым альбо нацыянальным адзеньні кідаюць перад Панам Езусам кветкі. Усе сьпяваюць хвалебныя гімны. Працэсія затрымліваецца каля чатырох алтароў, збудаваных пад адкрытым небам і ўпрыгожаных дыванамі, кветкамі і зелянінаю. Ля кожнага зь іх чытаецца ўрывак з Эвангельля аднаго з эвангелістаў, які сьведчыць, што таямніца Эўхарыстыі ўстаноўлена Самім Езусам Хрыстом. Вернікі дзякуюць Хрысту за Яго прабываньне сярод нас і сьпяваюць гімн “Te Deum”, пасьля чаго працэсія ўваходзіць у храм, дзе адбываецца сьвяточнае набажэнства.